Duygusal halimi her zaman yansıtıyorum . Elim de olan bir şey değil.Twitter ,Facebok vb. yerler de herkes hemen o an acı çektiğimi anlayabiliyor.Neyse bugün facebook da 'gizlilik ayarları'ma baktım , daha sonra da gözüm 'engellenenler listesi'ne takıldı.Uzun bir süredir eski erkek arkadaşım engelli bir şekilde duruyordu.Ani bir ruh haliyle engelini kaldırdım.Ama artık içimden gelmiyordu , saatlerce profilini incelemek veya neler olduğuna bakmak.Bana hayrı neydi ki sanki ?
Moralim o kadar bozuk ki bugün hiç durmadan ağlamak istiyorum, bir şeyleri anlatmaya çalışıyorum insanlara oda olmuyor.Herkes kısa ve öz : üzme kendini bu kadar , hak etmiyor! diyor .
Bende bunun farkındayım ama elimden bir şey gelmiyor.
Onun en büyük engeli sevmemesi , benim ise unutamamam..
Kaç arkadaşıma söz verdim kim bilir .Tamam eskisi kadar Can'ın lafını etmiyorum yada aklıma getirmemeye çalışıyorum ama bunlarda unutmama yardımcı olmuyor ki.
yahu değer değmezmi.içinde sen eğer değer gibi bir his besliyorsan kimse seni anlamaz.zorlama!
YanıtlaSilama anladığım kadarıyla yaşın henüz biraz ufak olabilir.bakış açın daha çok değişecek.
herşeye alışaçaksın.üzülme cicikız
Evet kimse anlamıyor zaten, çok abarttığımı düşünüyorlar.Belki haklılardır ama elimden bir şey gelmiyor ne yazık ki ..Zaman her şeye alıştırıyor,yokluğuna onun bir daha gelmeyecek olmasına..
YanıtlaSil