Hiç yokken hep olmak nedir,bilir misin?

Elleri Üşüyordu
Kalbi Sanki Karda
Aldım Sardım Sarıldım
Ona Dedimki Artık Hiç Korkma
Durdu Sustu Dokundu Saçlarıma
Bi Kirpik Düştü Yanağına
Özledim Özledim
Saçlarımda Oysa Hala Ellerin
Özledim Çok Özledim
O Kirpik Hala Bende Sevgilim
Elleri Üşüyordu
Kalbi Sanki Karda
Bu Gece Şehre Yağıyor Yine
Usul Usul Binlerce Kelime
Bir Çocuk Duruyor Yine O Pencerede
Can Çekişen Bir Kalp Ellerinde
Özledim Özledim
Saçlarımda Oysa Hala Ellerin
Özledim Çok Özledim
Sımsıkı Kapalı Gözlerim
Özledim Çok Özledim
Bileklerimde Oysa Hala İzlerin
Özledim Çok Özledim
Sanki Hala Yanağımda Nefesin
Özledim Çok Özledim
Saçlarımda Oysa Hala Ellerin
Özledim Çok Özledim
O Kirpik Hala Bende Sevgilim  ..

Sessiz, yorgun, ağır, gözkapaklarım kapanıyor yine... Yine… 
Yıkık, dökük, bu şehrin duvarları birer birer üstüme yıkılıyor yine... Yine 
Kuş sürüleri terk ederken bu şehri, ardında yoksul ve kimsesiz çocuk gibi bırakıyor yine... Yine 
Ve sonbahar sinsice yaklaşarak peşinde köpek gibi bir yalnızlığı üstüme sürüklüyor yine... Yine 
Sözler hep yalan! Yeminleri unut! 
Bir veda bir sebepsiz tokat gibi çarpıyor yine... Yüzüme
Şarkılar yalan! Duyduklarını unut! 
Bir hikaye rüzgarın ellerinde savruluyor yine... Yine! 
Kestim! Akıttım! Damarlarımdaki kanımda akan o kirli siyah yalanları! Olmadı! 
Sildim! Çıkardım! Yüzümden kazıdım yüzüme çizdiğin o siyah derin yazıları! Olmadı! 
Kustum! Tükürdüm içimde senden kalan o keskin o acıtan hatıraları! Olmadı! 
Söktün! Defalarca diktim o küçük ellerinle açtığın ve sızlayan bütün yaralarımı! Olmadı! 
Bana ne yaptın... Ne yaptın... Ne yaptın... Ne yaptın çocuk! 
Niye yaptın.. Niye yaptın.Niye yaptın çocuk! 
Göremiyorum, duyamıyorum artık dokunamıyorum çocuk! 
Anlatamıyorum anlatamıyorum artık ağlayamıyorum çocuk! 
İnanmıyorum inanmıyorum artık inanamıyorum çocuk! 
Bilmiyorum bilmiyorum artık sevemiyorum çocuk! 
Ne yağmur, ne kar, ne yüzüme vuran rüzgar, canımı yakan acıtan sonbahar, daha dinmedi çocuk! 
Seni silmedi çocuk! 
Alev alev yanan kirpiklerinde saçılan kıvılcımlarınla başlayan bu yangın daha sönmedi çocuk 
Sönemedi çocuk! 
Bu viran şehirde, bu viran hikaye henüz bitmedi! Bitmedi bitmedi bitmedi çocuk! Bitemedi çocuk! 
Bu aciz şarkılar, bu aciz dualar seni geri getirmedi getirmedi getirmedi çocuk! Dönmedin çocuk! 
Bana ne yaptın... Ne yaptın. Ne yaptın... Ne yaptın çocuk! 
Bunu niye yaptın... Niye yaptın... Niye yaptın... Niye yaptın çocuk!?

                            ........      

Avucumda ellerin yerine yağmur

   Tam bugün ben bulunduğum şehirden Can'ın yanına gitmiştim iki yıl önce.Ne kadar da çabuk geçmiş zaman.Ama bunca zamana rağmen bir adım ilerleme bile yok bende.

    4 Aralık 2010 Cumartesi günü Can ile birlikte güzel bir gün geçirmiştik aslında.Benim için her şeyden uzak sadece onun var olduğu bir gündü..Bugüne kadar el ele tutuşmadığım için kimseyle,Can elimi tuttuğunda aralıksız 15 dakika terledim.Ve bu yüzden Can bana peçete almıştı.Şuan çalıştığı avm ye gitmiştik.Beraber film beğenip,koltuklarımızı seçmiştik.
 

 
     Bundandır ki her Cem Yılmaz'ın Hayde Gidelum Haydesini duysam aklıma Can gelir ve ben bu hareketli şarkıda üzülürüm.Av Mevsimini çok beğenerek izlemiştik.Ellerim üşüdüğü için de sinemada hiç bırakmadı Can.En son yemeğimizi yedik ve ben tekrar evime dönmüştüm.

     

   Gerçekten yaşadıklarımızın hepsi bir yalanmış ve sen bu kadar çabuk unutabilmişsin.Oysa ki ben hala seni söylüyorum..